۱. واحد پول از نظر زمان (Timing) :
واحدهای پول از نقطه نظر زمان دسترسی به آنها با هم متفاوتاند و هر چه زودتر بتوان به آنها دست یافت، ارزش بیشتری داشته و بهرهوری بالاتری دارند.
۲. واحدهای پول از نظر ریسک (Risk) :
بر این اساس، واحدهای پولی که احتمال به دست آوردن آنها بیشتر با ارزشتر از واحدهای پولی است که ریسک دستیابی کمتری دارند. از نظر یک آنالیزور واحد پول با احتمال دسترسی کم، ارزش سرمایهگذاری ندارد.
۳. واحدهای پول از نظر قدرت خرید (Purchasing Power) :
از نظر قدرت خریدی که هر واحد پول به فرد میدهد، واحدهای پولی متفاوتی هست و دستهای که قدرت خرید بالاتری میدهند، ارزش بیشتری دارند.
۴. واحدهای پول از نظر تبدیل به پول :
اموال و دارائیها از نظر اینکه چه زمانی قابل فروش هستند و به پول تبدیل میشوند، واحدهای پولی متفاوتی را به وجود میآورند که بالطبع گروهی که زودتر به پول تبدیل شده و قابل استفاده میشوند، ارزش بالاتری در بین سرمایهگذاران دارند.
بنابراین دیدگاهها ارزش زمانی پول هنگامی روشن میشود که واحدهای پولی هر فرد را بر اساس آنها طبقهبندی و سپس ارزشگذاری کرد.