برای استارتاپها، ۲۰۰۹ سال خوبی بود. در آن زمان بیش از ۲۰ شرکت نوپا راهاندازی شد، استارتاپهایی از جمله اوبر، اسلک، پینترست و بلو اپرون از این جمله بودند که ارزش آنها حدود ۱ میلیارد دلار محاسبه شد. با توجه به اینکه همه این شرکتها از طریق سرمایهگذاران خطرپذیر تأمین مالی شده و در سیلیکونولی متولد شده بودند، ممکن است تصور کنید عواملی مثل فناوریهای پیشرفته، سیستمعاملهای دیجیتال و پایگاههای مشتری با ماهیت دیجیتالی، تضمین گر موفقیت آنها بوده است؛ اما واقعیت این نیست!
درست است که این شرکتها دارای فناوری، سیستمعامل و رویکرد جمعیت شناختی مناسبی بودند و همچنین در مسیر رشد دیجیتالی قرار داشتند؛ اما راز موفقیت انها در نتیجه نگرشی ساده و بدیهی شکل گرفت. هر کدام از این کسبوکارها مشتریانی را یافتند که به ارزش خلقشده توسط شرکت نیاز واقعی داشتند و در واقع برای یک وضعیت خاص مشتری، راهحل اساسی اندیشیده بودند. بهعبارتدیگر، آنها مدلهای کسبوکار عالی و فوقالعادهای طراحی کرده بودند.